چهارشنبه ۲۱ اسفند ۹۸
نمی‌دونم این نوشته رو چه طور باید شروع کنم.کرونا معلوم نیست تا کی مهمون ما باشه و این نگرانی و کسالت همه ما رو درگیر کرده.به عنوان کسی که زیاد زیست جزیره طوری داشته،فکر کنم بتونم یک سری پیشنهاد برای گذران روزهاتون در خونه داشته باشم.اگرچه خیلی با خودم کلنجار رفتم که بیام اینجا بگم یا نه،چون خیلی تمایلی ندارم در مورد کارهایی که در جزیره ام انجام می‌دم،حرف بزنم.ولی با این اوضاع چاره‌‌‌ای نیست.
اول اینکه همیشه برای خودتون یک سری پروژه شخصی داشته باشید،چند تا هدف برای خودتون تعریف کنید.مثلا اگر می‌خواهید مهارتی رو تقویت کنید،برای خودم مهارتهای نوشتن ،پژوهش و زبان هست.الان بهترین فرصت برای تقویت این مهارت‌هاست چون کسی ازتون انتظار نداره برید بیرون.مهارت‌هایی که می خواهید به دست بیارید،لیست کنید.آن‌ها رو به هدف‌های کوچک زود بازده تبدیل کنید بعد تلاش کنید که تک تک، تیک بخورن.لقمه بزرگ برندارید.انتظارات عجیب هم از خودتون نداشته باشید.خودتون رو هم مقایسه نکنید.لازم هم نیست با نظم خاصی پیش برید.بعضی ها عادت رفتاریشون یک جور نظم در بی نظمیه! ایرادی نداره،با شیوه خودتون پیش برید.اگر دلتون می‌خواد از فصل چهارده شروع کنید چون براتون جذاب تره ،همین کار رو بکنید.هر وقت حوصله و انرژی بیشتری داشتید کارهای پر چالش تر رو انجام بدید.
دوم به خانواده تون توجه بیشتری نشون بدید،اعضای خانواده رو تماشا کنید ،بیشتر ببوسیدشون(البته اگر مریض نیستید)،بیشتر با هم حرف بزنید.بهشون بیشتر کمک کنید.در مورد بعضی احساسات و افکارتون که تا الان مجال صحبت نبوده،حرف بزنید و سعی کنید اونا شما رو بهتر بشناسن تا تعاملاتتون از این به بعد ثمربخش تر باشه و اعتمادتون بهم بیشتر بشه.گاهی ما واقعا دلایل قانع کننده ای داریم اما نگرانیم که اعضای خانواده پذیرنده نباشن،از نقاط اشتراک شروع کنید،از مفاهیم تقریب به ذهن استفاده کنید و تلاش کنید شما رو بهتر درک کنند.اثرش رو در زندگیتون خواهید دید.
سوم با خرده ریزه‌های خونه کاردستی درست کنید.از طریق اینستا میشه کلی فیلم‌های آموزشی دید،احتمالا خیلی‌هاش رو ذخیره کردید برای «یک روزی»،این روزها از همون روزهاست،با دستاتون یک چیزی درست کنید.نقاشی بکشید،شیرینی بپزید،خیاطی کنید.بافتنی و...هر کاری که با دست انجام میشه ،این طوری انرژی‌هاتون رو آزاد می‌کنید.
چهارم شروع کنید وسایل خونه تون رو کم کنید.کتاب‌های اضافه که از خریدنشون پشیمونید یک جا بگذارید تا بعدا به کتابخانه‌های مساجد و مدارس اهدا کنید.خرده ریزه‌های فلزی رو جدا کنید ،روزنامه‌ها و کاغذهای باطله رو دسته بندی کنید و به بازیافتی‌ها تحویل بدید.الان نه قاعدتا! فعلا یک جا جمعشون کنید.این وارسی‌ها به طور کلی شامل:کاغذهای باطله،فلزها،لباس‌هایی که دیگه نمی‌پوشید،یا از خریدشون پشیمانید،حتی عکس‌های آلبوم‌ها که بد افتادن و زمانی که گرفتید چون خیلی تو جو بودید،هنوز نگهشون داشتید در حالی که چندتا از شون دارید.
لبتاب‌ها و موبایل‌هاتون هم به همین ترتیب خالی کنید.فیلم ها و موسیقی‌هایی که به هر دلیلی دیگه نیازی ندارید دردسترس مدامتون باشن،رو از هارد منتقل کنید روی سی دی‌ها و‌هارد اکسترنال.
پنجم یک لیست از دوستان نزدیکتون درست کنید،به این می‌گن دایره حمایتی.با دوستانتون در ارتباط باشید با تماس تلفنی ،اینستا و...این رو کلا به عادت زندگیتون تبدیل کنید،وقت‌هایی که نیاز ندارید هم با دوستانتون تماس بگیرید.این صرفا به خاطر این نیست که عیار شخصیتیتون و قدرشناسیتون رو بالا ببره،بلکه روابط بی دلیل ،کیفیت زندگی و دید شما رو تغییر می‌ده.
ششم رویا پردازی کنید.شما رو نمی‌دونم،اما ذهن من وقت‌های بحران به صورت غیرارادی میل به بقا نشون می‌ده و تصاویر امید بخش و شادی بخش رو یادآوری می‌کنه.خاطرات گذشته یا خیالات خوشایندتون رو بنویسید. به خودتون یادآوری کنید که روزهای خوب هم داشتید.پذیرش روزهای سخت به همان اندازه واقع بینانه است که پذیرش وجود روزهای خوب در زندگی.
هفتم یک سری سوال سخت از خودتون بپرسید،الان بهترین فرصت هست که درباره خودتون و نسبتتون با هستی و تناقض‌های شخصیتیتون بیشتر تامل کنید ،برای روزهای آینده عادت‌های رفتاری تازه برای خودتون تعریف کنید.نقدهایی که بهتون شده رو بنویسید و راه حل‌های خودتون رو مقابلش.درباره حس های بدتون ،آدم‌هایی که شما رو به هر شکلی رنج دادند،بنویسید،یک نوشته خطاب بهشون بنویسید،بدون رودربایستی،در باره اینکه چه طور باعث رنجش شما شدند،توضیح بدید.(این نوشته برای خود شماست!) با خودتون بدون سانسور مواجه بشید،با لایه‌های عمیق روحیتون.چیزهایی که اون پشت تلنبار شدن و به شکل خشم‌های غیر ارادی بروز کردن.به این تمرین ادامه بدید تا جایی که اثرش رو ببینید.
هشتم فیلم تماشا کنید.از اعضای خانواده هم غافل نشوید،بهتر هست که با اعضای خانواده فیلم تماشا کنید.سعی کنید این روزها عضو حامی وثمربخشی باشید،فرصت برای برگشتن به جزیره خودتون رو دارید.
نهم کتاب‌های نخوانده تون رو بخوانید.کتاب‌های قدیمی‌رو عمیق تر بخوانید.چه طوری؟برداشت‌هاتون رو درباره شون بنویسید.در اینترنت سرچ کنید و نقدهای و تحلیل‌های بقیه رو بخوانید.از کتاب‌های دیگر در حوزه‌های دیگه مثل جامعه شناسی و روانشناسی کمک بگیرید و حوزه‌های مرتبط با هم رو پیدا کنید و بنویسید.شاید ظاهر این کار خیلی کسالت آور به نظر برسه اما وقتی کار ترکیب مفاهیم رو شروع کردید،وقتی متوجه شدید یک جورایی کتابها همه درباره همدیگه هستن و چقدر با هم مرتبطن،لذت می‌برید.
دهم اگر حیاط دارید یا بالکن،فرصت خوبی هست که بیشتر آسمان رو تماشا کنید.
یازدهم از گروه‌های خیریه غافل نشوید، از صحبت کردن درباره گروه‌های نادیده گرفته شده در این شرایط که شامل کارتون خواب‌ها و کودکان کار میشن تا کمک کردن بهشون به صورت مادی و معنوی.
دوازدهم صفحه جیوگیهر شب یک لایو درباره کرونا داره و از آدم‌های مختلف نویسنده،مردمشناس،روانشناس،بازیگر،شاعر،پزشک و ....می خواد که از زاویه دید خودشون بگن نظرشون درباره این پدیده چیه.به نظرم خیلی جالبه .در این گفت و گوی جمعی مشارکت کنید.در این روزها هم میشه دغدغه‌های اجتماعی داشت .
سیزدهم وقتی همه این کارها رو انجام دادید،شاید مثل من آرزو کنید‌‌‌ای کاش این جزیره تداوم داشته باشه.