دوشنبه ۵ اسفند ۹۸
در انتخابات اخیر تعداد کاندیداهای اصلاح طلبان که تایید صلاحیت شدند بیش از سال 94 بود، اما اصلاح طلبان چون میدانستند که پایگاه مردمی‌قوی ندارند، این طور تظاهر کردند که شرایط مطلوبشان نیست به جهت عدم تایید صلاحیت کاندیداهای مورد نظرشان.
شیوه تزویر اصلاح طلبان بر مظلوم نمایی ست. مسئله‌‌‌ای که جوابی برای آن ندارند را از اساس انکار می‌کنند.
اصلاح طلبان که پایگاه رای شان را کامل از دست داده اند، اما اصول گراها همچنان در بدنه مذهبی طرفدارانی دارند، طرفدارانی که به واسطه تصور ارادت اصول گرایان به "مذهب" و "انقلاب"، پیوندشان به این راحتی گسستنی نیست. آنها در نهایت جبهه خودشان را به این واسطه تنها نمی‌گذارند. این مسئله باعث پر شدن سبد رای اصولگرایان در قیاس با اصلاح طلبان شد. در میان اصلاح طلبان افرادی بودند که معتقد بودند به جای تحریم انتخابات همچنان باید در میدان اعلام حضور کنند و راه بازیابی وجاهت چهره سیاسی شان این است که حتی همان اندک اعتبار به واسطه هوادارانشان را در مقابل اصول گرایان به رخ بکشند اما به نظر میرسد ایده تحریم انتخابات فائق می‌آید که این نشان از یاس جریان اصلاحات از داشتن پایگاهی قابل اعتنا در میان مردم است. چرا که با توجه به ناکارآمدی کاندیداهای مورد حمایتشان در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری، اعتماد عمومی‌را از دست داده اند. در نتیجه می‌توان گفت پیروز انتخابات میان اصول گرایان و اصلاح طلبان، اصول گرایان بودند. اما شکست خورده این انتخابات مشروعیت بود. پایین ترین سطح مشارکت سیاسی در قیاس با ادوار گذشته این نکته را تایید می‌کند. بر خلاف آنچه که مسئولین اذعان می‌کنند علت عدم حضور مردم ارتباطی به ترس آنها از بیماری یا ناکارآمدی جریان سیاسی خاصی ندارد. به دو اتفاق ملی پیش از این، یعنی راهپیمایی بیست و دو بهمن و مراسم تشییع سردار توجه کنید. پیام مردم کاملا واضح است، آنها در عین التزام به آرمانهای انقلاب 57،مشروعیتی برای سازوکار کنونی قائل نیستند و از همراهی با جریان حاکم عملا سرباز زده اند. پیام مردم در عدم مشارکت را می‌توان اینگونه تعبیر کرد آنها از مصادره انقلاب و قدرت توسط جریان حاکم به ستوه آمده اند و با این کنش جمعی و گزیده انتخاب کردن که در چه رویدادی حضورشان را اعلام کنند یا دریغ کنند، مرزهایشان را در سکوت اما با صدای بلندی اعلام کرده اند. آنها از قهرمانهای ملی شان با وجود نگرانی که از انبوه جمعیت و احتمال خفگی بود، به شگفتی تقدیر کردند، این تقدیر ملی سعی در مصادره اش شد. مردم سکوت کردند. آنها همچنان سالگرد شهدا و عزیزانشان را در سالگرد انقلاب 57 زنده نگه داشتند، باز هم حضورشان مصادره شد و سکوت کردند. اما زمانی که مشخصا انگشت جوهری آنها مهر تایید بر جریان حاکم میزد، این تاییدیه را دریغ کردند. پیام واضح است اگر چشم بینا و گوش شنوایی باشد.